9 sierpnia 1997 (sobota) 16⁰⁰

Gdyby kwadrans przed końcem Czerwiec wykorzystał w pełnym biegu świetne podanie Leśniaka i zamiast minimalnie obok słupka posłał piłkę do siatki - Janusz Pietrzyk byłby w siódmym niebie. Pietrzyk dawno temu, jeszcze w młodzieńczych czasach, bronił honoru Garbarni. A właśnie sprawą całkowicie honorową stało się w sobotę dla niego to, aby "brązowi" odprawili jarosławskiego beniaminka z kwitkiem.

Są świadkowie, że pomimo niecelnego strzału Czerwca i tak trzeba postrzegać Pietrzyka w kategoriach prawie jasnowidza. Dowiedziawszy się w przerwie, że Garbarnia przegrywa 0:2 i na dodatek gra kompromitująco słabo - z pozycji urodzonego podgórzanina dziarsko przepowiedział, że i tak będzie 3:2. Zaiste, nic nie wskazywało, że po zmianie stron rozpocznie się zupełnie nowy mecz.

Goście z Jarosławia byli do przerwy o klasę lepsi. Najpierw po kornerze Bartłomowicza nieporadną interwencją "popisał się" Reinold, kierując głową piłkę pod poprzeczkę bramki źle strzeżonej przez Dębosza. Konto golkipera Garbarni całkowicie obciążały okoliczności utraty drugiego gola. Po faulu Reinolda na Żelaznym Baran strzelił po ziemi, futbolówka skozłowała przed Dęboszem i następne nieszczęście gotowe. Dobrze dla Garbarni chociaż, że Dębosz wybronił na poprzeczkę niebezpieczny strzał Bartłomowicza, zaś po groźnej kontrze w ostatnich sekundach inne uderzenie tego samego piłkarza zblokował Jamróz. Inaczej temat "3:2" nawet dla Pietrzyka musiałby zostać odłożony ad acta.

Zachodzi podejrzenie graniczące z pewnością, że zestawiając podstawowy skład, trener Ryszard Kruk zdecydowanie przeholował z wiarą w umiejętności najnowszych nabytków Garbarni. W konsekwencji tego nieszczęśliwego pomysłu jeno na ławie rezerwowych znalazło się miejsce dla tych, którzy obligatoryjnie powinni zacząć mecz. Myślę o bardzo aktywnym w drugiej połowie Rożku, a nade wszystko o Czerwcu. To właśnie Czerwiec w odstępie kilkudziesięciu sekund odebrał gościom dwa punkty. Najpierw odważnie wchodząc w pole karne i precyzyjnie uderzając tuż przy słupku, zaś chwilę później wykorzystując głową optymalnie zaadresowaną centrę Leśniaka.

Ten duet, jako się wcześniej rzekło, mógł uczynić Janusza Pietrzyka prorokiem. Prorokiem w meczu, którego przebieg zdumiał po przerwie każdego. No, powiedzmy, prawie każdego...

---

17 sierpnia 1997 (niedziela) 17⁰⁰

Zdeprymowani kontuzją Orzechowskiego, który w 13. minucie doznał urazu kolana i odwieziony został do szpitala, gospodarze oddali inicjatywę bardziej ogranej w III-ligowych bojach drużynie Kamaxu. Goście nie wypracowali sobie jednak zbyt wielu okazji strzeleckich. Najbliższy zdobycia prowadzenia był w 13. minucie Pinda, ale przestrzelił. Podobnie zakończyła się akcja Stelmacha w 4 minuty później. Miejscowi natomiast także mieli dwie okazje. Bramkarza Kamaxu niepokoili Bartłomowicz (33.) i Jasiewicz (40.).

Pierwszy gol padł w 44. minucie z uderzenia samobójczego. E. Słysz zacentrował na pole karne JKS, w zamieszaniu podbramkowym obrońcy miejscowych stracili zimną krew i Baran tak nieszczęśliwie wybijał piłkę, że wtrącił ją do własnej bramki. O losach meczu rozstrzygnął drugi gol, zdobyty przez Stelmacha 8 minut po przerwie. Od tego momentu zdecydowaną przewagę uzyskali miejscowi. W 55. minucie strzelili kontaktową bramkę, ale kolejnych goli już nie zdobyli. Bliski wyrównania był w 87. minucie M. Szmuc. Jednak posłał piłkę nad poprzeczkę.

---

20 sierpnia 1997 (środa) 17⁰⁰

Sporo powodów do zadowolenia mieli kibice Izolatora. Ich pupile zagrali na miarę swoich aktualnych możliwości i odnieśli efektowne zwycięstwo nad beniaminkiem z Jarosławia, który w pierwszych 20 minutach dotrzymywał kroku gospodarzom i nic nie wskazywało na to, że tanio sprzeda swoją skórę. Wprawdzie gospodarze wypracowali sobie kilka sytuacji podbramkowych, których głównym reżyserem był Szołdra, ale uwieńczyli je tylko jednym golem. W pozostałych przypadkach po strzałach głową Szołdry w poprzeczkę, a dwóch uderzeniach Tłuczka, piłkę złapał bramkarz. Goście mieli jedną wspaniałą okazję, lecz Makarowski fatalnie spudłował.

Po przerwie skuteczność gospodarzy była godna pochwały. W przeciągu kwadransa dwukrotnie pokonali Krubę, przy czym bramka Klimczaka była przedniej marki. Uderzona z ok. 22 metrów piłka wylądowała tuż pod poprzeczką. Przy stanie 3:0 Izolator zwolnił nieco tempo, co skrzętnie wykorzystali jarosławianie. Jednak po utracie bramki miejscowi ponownie natarli z impetem i mieli dwie doskonałe sytuacje, aby podwyższyć wynik. Pierwszą zmarnował Tłuczek, strzelając bardzo mocno, ale też bardzo niecelnie, drugiej nie zaprzepaścił filigranowy, ale niezwykle żywiołowy Bać.

---

23 sierpnia 1997 (sobota) 17³⁰

Już po kwadransie gospodarze mogli, ba, powinni prowadzić 3:0, ale Kulpa skutecznie interweniował po bombie Krawczyka w 2. minucie, zwycięsko wyszedł cztery minuty później z pojedynku sam na sam z Głuchem, zaś w 10. minucie piłka po lobie tego ostatniego zawodnika minimalnie minęła poprzeczkę. Później gra wyraźnie siadła i toczyła się głównie w środku boiska. Do brzemiennego w skutki incydentu doszło tuż przed przerwą. Za krytykowanie orzeczeń sędziego żółtą kartką został ukarany rutynowany Łętocha, który decyzję arbitra skwitował ironicznym gestem. W tej sytuacji pan Bęben nie zawahał się wyrzucić z boiska eks-pierwszoligowca.

Paradoksalnie wydarzenie to okazało się zbawienne dla Sandecji. Oto bowiem po zmianie stron, widząc osłabienie przeciwnika, goście ruszyli do zdecydowanego ataku, co pozwoliło sądeczanom na grę z ich ulubionej kontry. W 53. minucie prawą stroną boiska przedarł się Bajdel, zaskakująco strzelając w krótki róg. Odbitą od słupka piłkę przejął Chełmecki, kierując ją do siatki. 9 minut później było już 2:0. Dorula minął kilku obrońców i z 8 metrów strzelił nie do obrony. Pomocnik Sandecji ustalił końcowy rezultat, skutecznie egzekwując rzut karny. Podyktowany on został za podcięcie Głucha biegnącego z piłką od połowy boiska.

W końcówce, kiedy przyjezdni zupełnie się odsłonili, sądeczanie mieli co najmniej dwie okazje do podwyższenia wyniku, jednak szarżujący Głuch, miast podawać do nieobstawionego Montski, usiłował sam zdobyć gola. Zwycięstwo gospodarzy w pełni zasłużone. W ich szeregach najlepsi: Dorula, mimo wszystko Głuch i niepodzielnie panujący na przedpolu Bodziony. Kolejny zawód sprawił natomiast wypożyczony z Hutnika Kraków Krzywda.

---

31 sierpnia 1997 (niedziela) 17⁰⁰

W meczu zespołów, które do tej pory srogo zawodziły swoich sympatyków, zdecydowanie korzystniej zaprezentowali sie rzeszowianie. Ale też nie było to zbyt trudne na tle słabiutko grających gospodarzy. Stalowcy chyba sami byli zaskoczeni, że zdobywanie bramek w Jarosławiu przychodzi im tak łatwo. Przy trzech pierwszych golach asysty zaliczył rutyniarz Czyrek, po którego mierzonych podaniach jego partnerom przyszło tylko dopełnić formalności, przy czym osamotniony Kulpa nie był w stanie już nic zrobić. Jedyną szansę na honorowego gola miał Jarosław w 21. minucie, ale strzał Litwina w krótki róg sparował Fabiński. Wynik ustalił Dąbek, strzelając do pustej bramki, gdyż Kulpa próbował interweniować, wybiegając daleko w pole.

Zakłócenia porządku na stadionie, jakich dopuścili się w poprzednią niedzielę w czasie meczu ze Stalą Rzeszów młodzi jarosławscy pseudokibice, spowodowały natychmiastową reakcję krakowskiego OZPN. Najbliższe, czyli środowe spotkanie o mistrzostwo III ligi JKS z Zelmerem odbędzie się bez udziału publiczności. Dodatkowo klub spotka kara finansowa w wysokości 1000 zł.

---

6 września 1997 (sobota) 17⁰⁰

Pierwsza część meczu nie mogła się podobać. Goście od początku zaczęli murowanie bramki, co wobec chaotycznych ataków sanoczan przynosiło pożądany efekt. Stali najwyraźniej brakowało pomysłu na grę, która prowadzona była z pominięciem skrzydeł. W środku zaś panował taki ścisk, że większość akcji kończyła się 30 metrów od bramki. Na dobrą sprawę do przerwy gospodarze nie wypracowali sobie sytuacji strzeleckiej.

Tuż po przerwie koszmarny błąd przytrafił się sanockiej defensywie, gdy po faulu Birówki Jarosław egzekwował rzut wolny. Do dośrodkowania doszło kilku stalowców, jednak żaden z nich nie sięgnął piłki i ta trafiła na głowę stojącego tuż przed bramką Litwina. Zdawało się, że Zabawski zdoła obronić ten strzał, jednak futbolówka pod jego rękami wpadła do siatki.

Od tej chwili goście myśleli już tylko o obronie - jednoczesne ściągnięcie obydwu napastników mówi samo za siebie. I choć defensywa gości grała z wielką determinacją, Stal z każdą chwilą podkręcała tempo. Mecz zaczął nabierać rumieńców. Dwa razy pod bramką główkował Pastuszak, nożycami Kulpę próbował pokonać Sieradzki. Wreszcie w podbramkowym zamieszaniu piłka trafiła do Korneckiego, który mocnym, półgórnym strzałem z 10 metrów uzyskał wyrównanie. Za moment zza pola karnego pod poprzeczkę huknął Sieradzki, lecz Kulpa popisał się wspaniałą robinsonadą.

W ostatniej minucie za nakładkę w polu karnym sędzia podyktował rzut wolny pośredni dla Stali. Po ostrym zagraniu piłki na przedpolu jarosławskiej bramki powstał ogromny tłok, w którym najwięcej zimnej krwi zachował rutyniarz Lechoszest, z 7 metrów posyłając piłkę w długi róg. Euforii, jaka zapanowała w tym momencie, nie oglądano na stadionie Stali od kilku ładnych lat...

---

10 września 1997 (środa) 16⁰⁰

Gospodarze zaczęli ten mecz obiecująco, czego dowodem po kwadransie był gol po rajdzie Nogi prawą stroną i dokładnym zagraniu do stojącego 8 metrów od bramki Litwina. Utrata gola wcale nie załamała gości. 10 minut później Hulbój, wykorzystując złe ustawienie miejscowych obrońców, strzelił z 10 metrów w długi róg bramki Kulpy.

Od tego momentu więcej z gry miał Zelmer i choć obraz gry nie uległ także zmianie po przerwie, dogodniejsze okazje do zmiany wyniku mieli gospodarze. W 66. minucie po kornerze Bartłomowicza Noga główkował wprost w wybiegającego Nalepę, w 77. minucie po akcji Szmuca i strzale Bartłomowicza w sytuacji jeden na jeden znów lepszy był bramkarz gości. Natychmiastowa kontra Zelmeru zakończyła się golem Pady, nieuznanym jednak z powodu spalonego. Jeszcze w 80. minucie Pieczonka zablokował groźny strzał Litwina, a w 84. minucie nikt nie wykorzystał pięknej centry niezmordowanego Litwina wzdłuż bramki gości.

---

13 września 1997 (sobota) 16⁰⁰

Goście przybyli na stadion z 40-minutowym opóźnieniem, spowodowanym awarią autobusu. Mecz zaczął się dla nich nieszczęśliwie, gdyż już w 2. minucie po dość przypadkowym zagraniu Tomanka z Kasprzykiem ten drugi - nie bez winy Kulpy - uzyskał prowadzenie. Chwilę potem Baran fatalnie skiksował, co wykorzystał Pszeniczny i pięknym uderzeniem z ostrego kąta nie dał żadnych szans bramkarzowi przyjezdnych. Zanosiło się więc na wysoką i łatwą wygraną gospodarzy, jednakże nie wykorzystali oni szansy wzbogacenia dorobku bramkowego. Główną winę za ten stan rzeczy ponosi druga linia, w której zawiedli nawet tak doświadczeni piłkarze, jak Maik i Stalec.

W drugiej odsłonie słabiutki zespół gości ambitnie próbował odrobić straty, ani raz jednak nie zagroził poważnie bramce Piątka. Wprowadzony w 77. minucie Winek znacznie ożywił poczynania gospodarzy, nadał im dynamikę i zapał. Dębiczanie stworzyli więc kilka dogodnych sytuacji podbramkowych. Najbliższy powodzenia był w 77. minucie Stawarz, lecz trafił piłką w poprzeczkę.

---

21 września 1997 (niedziela) 16⁰⁰

Karpaty okazały się zespołem groźniejszym niż w Jarosławiu powszechnie sądzono. Gospodarze, którzy dzięki Kulpie uniknęli strat bramkowych, sami wykazywali zbyt mało zdecydowania pod bramką Karpat. Jedyny gol padł po rozegraniu rzutu wolnego z około 30 metrów. Zagraną przez Strawę piłkę próbował skierować do bramki gości Jasiewicz, ale zablokowali ją obrońcy. Futbolówkę przejął na 18. metrze Pietryna i pięknym strzałem w samo "okienko" pokonał Kwiatkowskiego. Wcześniej w dogodnych sytuacjach byli Bartłomowicz (34.) i Żelazny (78.), jednak zostali oni zablokowani kolejno przez Moskala i T. Szablowskiego.

---

27 września 1997 (sobota) 15⁰⁰

Nawet w niepewnych chwilach czuło się, że trzy punkty zainkasują krakowianie. W przeciwieństwie do rywala mieli z grubsza poukładaną grę. Ich forma powoli zwyżkuje, przydałby się jednak przeciwnik, który umie oponować.

Kilku zawodników Wisły przedstawiło ciekawą ofertę. Po raz kolejny sprytem i walecznością imponował Łatka, który ośmieszał nieruchawego Jasiewicza. Po tej samej - lewej - flance biegał Radwański, którego obecność na boisku wyraziła się m.in. pięknym strzałem z woleja na 2:0 i precyzyjnym dograniem do Wójcika na 5:2. Ten ostatni zaczął słabo, potem rozgrzeszył sam siebie. Jeśli utrzyma skuteczność na podobnym poziomie - przestanie grać w rezerwach.

Suwerenem prawej strony był Piszczek, przez 45 minut zdążył kilkakrotnie zawstydzić Nogę. Do jego precyzyjnych centr głowę (Świerad), względnie nogę (Radwański) dokładali partnerzy. Gole dla jarosławian padły dość przypadkowo - Litwin wepchnął piłkę w tłoku, zaś karny był konsekwencją niepotrzebnego zagrania ręką (Skrzyński).

---

1 października 1997 (środa) 15⁰⁰

Do momentu uzyskania przez Szmuca prowadzenia gospodarze częściej zmuszeni byli odpierać ataki Kolbuszowianki i tylko doskonałym interwencjom Kulpy mogą zawdzięczać czyste konto. Już w 1. minucie przeegzaminował go Romaniuk, potem w 12. minucie Kuźma, w 41. Szalony i w 43. strzałem pod poprzeczkę Szczęch.

Po zmianie stron - w 52. minucie, Kulpa nogami odbił piłkę po mocnym uderzeniu Szalonego. Chwilę potem Baran wyprowadził wzorową kontrę - Pietryna zacentrował na długi słupek, a niepilnowany Szmuc głową strzelił w przeciwny róg bramki Mazura. Jarosławianie uwierzyli w swe siły, przeprowadzili kilka groźnych akcji, a ich zapału nie ostudził nawet wyrównujący gol B. Cieśli po kornerze wykonywanym przez Szczęcha. Gospodarzom do szczęścia zabrakło jednak odrobiny precyzji przy ostatnim podaniu i strzałach. Niewątpliwy bohater meczu - Kulpa, w 80. minucie w pięknym stylu obronił strzał Szalonego z 6 metrów.

---

5 października 1997 (niedziela) 14⁰⁰

Dalin rozpoczął spotkanie niemrawo, jakby lekceważąc rywala z Jarosławia. Do przerwy myśleniczanie mieli zaledwie dwie sytuacje strzeleckie. W 10. minucie sędzia podyktował w polu karnym gości rzut wolny pośredni za zbyt długie przetrzymywanie piłki przez Kulpę, lecz bramkarz gości pokazał klasę, broniąc uderzenia Mistarza i Brytana z najbliższej odległości. W 19. minucie Cygan dośrodkował z lewej strony, piłkę po strzale Wyroby z linii wybił jeden z obrońców, a dobitka Nawieśniaka trafiła w poprzeczkę.

Wprowadzenie po przerwie Rudzkiego ożywiło grę ofensywną miejscowych, ich ataki stały się bardziej składne. Przyniosło to wymierny efekt w 58. minucie - Nawieśniak kopnął piłkę z dystansu, lecz jego strzał oraz dobitka Cygana zostały zablokowane. Futbolówka znalazła drogę do bramki Jarosławia dopiero dzięki Stokłosie. Pięć minut później akcję rozprowadził Rudzki, podał do Cygana, ten dośrodkował Stokłosie, któremu wystarczyło przyłożyć nogę, by pokonać Kulpę. Jarosławianie nie stworzyli sobie żadnej groźnej bramkowej okazji, stać ich było jedynie na dojście do "szesnastki" gospodarzy.

---

12 października 1997 (niedziela) 15⁰⁰

Goście odnieśli dość szczęśliwe zwycięstwo, gdyż na dobrą sprawę tylko strzał Koźmika w 9. minucie miał szansę zaskoczyć Kulpę. Gospodarze mogli prowadzić już w 3. minucie, lecz piłkę po strzale Litwina z 4 metrów nogami odbił Grzybek. Także w 18. minucie bramkarz Kabla dość przypadkowo nogą obronił uderzenie Szmuca na róg, a po jego wyegzekwowaniu Makarowski z 16 metrów minimalnie spudłował. W 32. minucie Jasiewicz po błędzie Zalasa, mając przed sobą tylko Grzybka, zbyt szybko zdecydował się na strzał i trafił w spojenie. Kilka chwil przed końcem pierwszej połowy Szmuc nie upilnował Koźmika, a ten niespodziewanie pogrążył gospodarzy, lobując daleko wysuniętego Kulpę.

Po zmianie stron przewaga w dalszym ciągu należała do jarosławian, choć nie mieli oni już tak dobrego pomysłu na grę. Najbliżej wyrównania byli w 57. minucie - po rogu Bartłomowicza piłkę po strzale głową Szmuca na samej linii nakrył Grzybek. Gdyby w 84. minucie sędzia Bąk podyktował karnego dla gospodarzy (Żelaznego sfaulował M. Giza), wynik meczu mógł być sprawiedliwszy.

---

19 października 1997 (niedziela) 11⁰⁰

Mecz zespołów zamykających tabelę stał na słabym poziomie, a zawodników obu drużyn można pochwalić jedynie za wolę walki i ambicję. W pierwszej połowie więcej z gry mieli tarnowianie, lecz podobnie jak w poprzednich meczach w ofensywie grali bardzo nieskutecznie. Tak było w 15. minucie, gdy T. Prokop wyłożył piłkę na 12. metr Koziełowi, który strzelił prosto w ręce Kulpy. Jeszcze większą indolencją strzelecką gospodarze popisali się w 27. minucie, kiedy po dośrodkowaniu Sadłonia najpierw T. Prokop, mając przed sobą tylko leżącego bramkarza, trafił w jego nogi, a po dobitce Malca piłka poszybowała wysoko nad pustą bramką.

Jarosławianie nie chcieli być lepsi i gdy w 47. minucie Żelazny, wykorzystując nieudaną pułapkę ofsajdową, znalazł się sam na sam z Łyczką, posłał piłkę wysoko nad poprzeczkę. W 62. minucie Łyczko wybiegł do piłki na 15. metr, gdzie zdołał ją wprawdzie odbić, lecz nie potrafił złapać, co skrzętnie wykorzystał Bartłomowicz, celnie strzelając do opuszczonej bramki. Chwilę później mogło być po meczu, ale najpierw Makarowski z 30 metrów trafił w słupek, a minutę później po dwójkowej akcji Litwina i Żelaznego ten drugi zamiast z 5 metrów strzelić do pustej bramki, skierował piłkę w kierunku środka boiska.

W końcówce do głosu doszli tarnowianie - w 73. minucie po prostopadłym podaniu Muchy T. Prokop przegrał pojedynek sam na sam z Kulpą, ale 9 minut później zrehabilitował się, przejmując odbitą od obrońców piłkę i kierując ją z linii pola karnego do siatki. Bramka ta dała tarnowianom pierwszy punkt na własnym boisku w tym sezonie.

---

2 listopada 1997 (niedziela) 14⁰⁰

W pierwszej połowie miejscowi nie kwapili się do gry ofensywnej, co było na rękę gościom, którzy pragnęli zdobyć jeden punkt. Dlatego też gra toczyła się głównie w środkowej strefie boiska. W 39. minucie po kontrze gospodarzy D. Szmuc zacentrował piłkę w pole karne gości, tam obrona pogubiła się, piłkę wyłuskał Boroń i trafił do siatki. W 43. minucie Boroń ograł całą obronę gości i wrzucił piłkę w pole karne do wychodzącego na czystą pozycję D. Szmuca, który będąc oko w oko z golkiperem gości, posłał ją obok słupka.

W drugiej połowie gospodarze zepchnęli przyjezdnych do głębokiej defensywy. W 54. minucie D. Szmuc zacentrował piłkę w pole karne, ta odbiła się od obrońcy, dopadł ją Kula i strzałem z 10 metrów umieścił w bramce. Wynik ustalił Boroń, który pewnie wykorzystał jedenastkę podyktowaną za faul M. Szmuca na Cichu. Goście najdogodniejszą sytuację bramkową zaprzepaścili w 60. minucie, kiedy Litwin ograł obrońców Pogoni i wyłożył piłkę Pietrynie. Ten mając przed sobą Krzyżaka z trzech metrów posłał futbolówkę wysoko nad poprzeczką.

---

5 listopada 1997 (środa) 13³⁰

Pojedynek odwiecznych rywali dostarczył sporych emocji, a najsprawiedliwszym wynikiem byłby remis. Początek należał do gości, którzy w tym okresie zdobyli prowadzenie - Rop pokonał Kulpę bezpośrednio z rzutu rożnego. Od 25. minuty miejscowi zaczęli zagrażać bramce Polonii, i gdyby w 27. minucie Litwin i w 39. Barnak wykorzystali doskonałe podania Pietryny, który wręcz ośmieszył Załogę, wynik mógłby być korzystniejszy dla jarosławian. W 45. minucie szansę miał sam Pietryna, ale strzelił zbyt lekko.

Co prawda w 52. minucie goście niespodziewanie zdobyli drugiego gola - Jaroch z 20 metrów, lecz ofensywa gospodarzy trwała nadal. Dogodnych sytuacji nie wykorzystali: w 54., 83. i 87. minucie Pietryna oraz w 65. i 70. minucie Litwin, którego strzały w świetnym stylu obronił Abram. W 79. minucie po strzale Bartłomowicza i rykoszecie od głowy jednego z obrońców Polonii piłka trafiła w słupek.

Goście ograniczali się w tym okresie do groźnych kontr (77. Sierżęga, 81. Kogut). W ostatniej minucie Kulpa i Bartłomowicz sprezentowali Polonii rzut rożny, po którym Hajduk ustalił wynik spotkania. Jedyny gol dla gospodarzy padł po rzucie rożnym egzekwowanym przez Bartłomowicza - piłki nie sięgnął wprawdzie Szmuc, ale stojący za nim Pietryna strzelił celnie z 10 metrów w długi róg.

---

9 listopada 1997 (niedziela) 13⁰⁰

Gospodarze już w pierwszej połowie mogli zapewnić sobie bardziej komfortowe prowadzenie, ale w 30. minucie po rogu Bartłomowicza piłka trafiła w słupek, a w 35. minucie idealnej sytuacji sam na sam nie wykorzystał Żelazny, strzelając obok bramki. Jedynego gola zdobył Baran z rzutu wolnego (po faulu Dybasia na Litwinie). Po przerwie gospodarze nadal przeważali - w 55. minucie piłka po strzale Grabowskiego odbiła się od słupka, zaś w 77. minucie Litwin zakończył swój rajd strzałem obronionym przez Fałowskiego, którego nie zdołał także pokonać dobijający Pietryna.

Goście, którzy po przerwie byli znacznie groźniejsi, już w 50. i 52. minucie mogli wyrównać, lecz dopiero w 58. minucie Bogusz celnie strzelił głową. Ataki gości przyniosły im w 79. minucie drugą bramkę po strzale Wszołka z około 14 metrów. Jarosław wyrównał w 85. minucie, gdy po faulu na Pietrynie Rak ujrzał czerwoną kartkę, a rzut wolny z 18 metrów Baran zamienił na bramkę. W 90. minucie nieudana pułapka ofsajdowa zakończyła się dla gospodarzy utratą trzeciego gola.